Prjónakarfan

Það er orðið frekar langt síðan ég leyfði ykkur að kíkja í prjónakörfuna mína. Prjónakörfuna mína fékk ég í arf frá ömmu en þetta var prjónakarfan hennar. Í henni geymi ég einungis dótið sem ég er með á prjónunum, þar með talið verkefni sem eru tilbúin að öllu leyti nema einu... og það er að það á eftir að ganga frá endum! Það hefur einmitt verið eitt það leiðinlegasta sem ég geri, reyndar er það að vinna sig upp stigann og mér finnst það ekki alveg óbærilegt lengur.
Annarsstaðar í íbúðinni er ég með bunka af óþvegnum prjónaflíkum, á eftir að koma mér í það að þvo þær. Þar á meðal er lopapeysa og nokkrar afmælis- og jólagjafir!
Í prjónakörfunni sést í sokka sem ég er að leggja lokahönd á, en það er afmælisgjöfin hans pabba, gaf honum gjafabréf uppá sokkapar í febrúar svo það er kominn tími til að klára þá!

Annars langaði mig að sýna ykkur tvennar flíkur sem ég var að klára:



Nr. 1 - Kragi
Uppskriftin er í bókinni Prjónaperlur sem ég hef minnst á einhvern tímann áður, annars ætti það ekki að koma neinum á óvart að þetta er klukkuprjónskragi (elsku elsku klukkuprjón) prjónaður úr brúnum álafosslopa og einhverri týpu af brúngrænum plötulopa. Kom agalega vel út að mínu mati, núna verður Sindri bara að nota hann þangað til hann hættir að stinga, það var aðeins vælt þegar ég skellti honum á hann til að taka mynd.

Nr. 2 - Húfa

Þessi uppskrift er úr einhverju Lopa blaði, en þetta er afskaplega einföld húfa, klukkuprjón, hvítur bulky lopi og heklað blóm. Skv. uppskriftinni átti hún að vera lengri og bretta uppá kantinn en það er algjör óþarfi að fara eftir uppskriftum frá a-ö og ég ákvað að hafa hana styttri. Er mjög ánægð með það. Svo finnst mér e-ð frekar kúl við blómið!
Þessi er hlý, fljótt prjónuð og falleg.

Svo er það stóra spurningin, hvenær er maður ekki í átaki? Maður er í góðra vina hóp, allir að fá sér eitthvað óhollt, maður afþakkar kurteisilega "Ég er nefninlega nýbyrjuð í átaki", eins og alltaf, aldrei endist það neitt rosa lengi, maður fer að narta eftir 10 mín.



Þess vegna hef ég fengið nýja sýn á þetta, ég er ekki átaki en ég einbeiti mér að því að borða hollt og fá mér alltaf eitthvað hollt þegar ég fæ mér að borða.
Einn liðurinn í því að borða hollt er að drekka grænt te á hverjum degi, það á nefninlega að vera svo agalega hollt. Því miður finnst mér te yfirhöfuð mjög vont, heitt, vont bragð og ég fýla eiginlega ekkert við það. Þá er gott að þekkja sniðugt fólk en í blogginu hjá Ölmu Rún sagði hún eitt sinn frá því hvað hún gerði við grænt te svo það væri drekkandi fyrir svefninn.
Við hermdum eftir, núna sjóðum við pott af grænu te-i, kælum, setjum í flöskur, inní ísskáp og drekkum það síðan kalt. Sindri tilraunakokkur hefur reyndar bætt ýmsu við hann er agalega hrifinn af öllu sem er sterkt svo það er grænt te með miklu engiferi, cayenna pipar, negul og ég veit ekki hvað og hvað. Því miður þá finnst mér svona sterkt te ekki gott, sérstaklega ekki með miklu miklu engiferi eins og Sindri setur. Þess vegna látum við það standa extra lengi þegar það kólnar svo piparinn og engiferbitarnir setjist á botninn. Síðan fæ ég efra lagið í pottinum og Sindri neðra lagið. Þanning fæ ég góða te-bragðið sem er ekki of sterkt.


Húsráð dagsins: Er baninn við það að skemmast, ekki orðinn brúnn en samt þannig að þú vilt eiginlega ekki borða hann? Skelltu honum í frysti, frosinn banani er ótrúlega góður! Ef þú vilt gera aðeins meira en bara frosinn banana taktu hann þá í tvennt og fylltu  með hnetusmjöri eða súkkulaði (bræddu eða t.d. nutella), settu hann í álpappír og í frystinn. Þvílíkt góður eftirréttur. Mæli eindregið með þessu.
Það er kreppa, bananir eru dýrir og bananarækt er ekkert grín, eftir að ég fræddist um bananarækt get ég ekki hugsað mér að henda einum einasta banana þá hugsa ég bara um aumingja bændurna!

Njótið vel
-Sigríður Árdal

Kartöfluflus!

Síðast lét ég vita að ég væri að fara að gera svolítið agalega spennandi með matnum. Jæja það tókst svona ótrúlega vel.
Í fyrsta lagi þá ætla ég að minna alla á að það er algjör óþarfi að henda afgangsmat. Var steikt of mikið hakk? Skorið niður of mikið grænmeti? Soðnar of margar kartöflur? Gulræturnar að skemmast? Paprikan orðin ljót? Farið að frysta úti og graslaukurinn í garðinum að eyðileggjast?

Elskurnar mínar, borðið bara meira salat með matnum, skerið paprikuna niður og frystið, góð í pottrétti eða ofnrétti, á pizzuna hvenær sem er. Týnið graslaukinn, þvoið, saxið og frystið. Alveg eins og nýr hvenær sem þú vilt nota hann hvort sem það er í baksturinn, pottréttinn eða salatið. Notið gulræturnar og kartöflurnar í deig. Það er agalega gott, flysja soðnar kartöflur, stappa og skella útí deigið, pizzudeig, bolludeig, hvernig deig sem er. Svo er alls ekki verra að rífa gulræturnar niður og skella þeim saman við með kartöflunum.
Það gerði ég einmitt í gær, átti fullt af úrvals, soðnum kartöflum, flysjaði þeir og skellt í pizzadeigið.

Djöfull var pizzan góð, svo mjúk! 

En það var nú samt ekki það nýja og agalega spennandi sem ég var að prófa. Eins og hefur komið fram er ég agalega mikið á móti því að henda mat (nema náttúrlega hann sé virkilega ónýtur) svo mér var í raun illa við það að henda flusinu af kartöflunum. Ég rakst síðan á, fyrir heina tilviljun, síðuna "Hvað er í matinn" og þar fannst ég út hvað er hægt að gera við kartöfluflus!

Flusið sett í eldfast mót
Smá olía, ólífuolía eða sólblóma - ég notaði nú bara olíuna sem ég átti, einhverja agalega fína euroshopper repjuolíu
Salt og pipar - því meira því sterkara


Inní ofn á mjög háan hita í ca. hálftíma. Ég hefði þetta náttúrlega alltof sterkt og alltof lengi inní. 230°C og í 27 mín, sumt var brunnið og fór í ruslið. Þetta var samt agalega gott, sérstaklega bitarnir sem voru með smá kartöflu á svo þeir voru harðir að utan og  mjúkir að innan!

Annars þá missti ég mig í eldhúsinu í dag, fór að baka ofaní nýju frystikistuna mína, ekki hægt að hafa hana svo gott sem tóma. Ég prófaði tvær nýjar uppskriftir hef ekki ennþá smakkað eplabrauðið sem ég bakaði en ef það verður gott þá er aldrei að vita nema ég deili því með ykkur. Svo bjó ég líka til haframjölskökur sem áttu að vera svona meinhollar. Ég byrjaði að baka og saup hveljur þegar ég sá sykurmagnið, hrásykur og púðursykur, shit það er sko ekkert hollara en hvítur sykur, ekki láta blekkjast! Ég dró snarlega úr sykurmagninu og setti í staðin meira af haframjöli og kókosmjöli en vá sykurbragðið af kökunum er ótrúlegt! Verður minnkað enn meira í næstu tilraun - þá kannski þori ég að skella henni inn því ekki ætla ég að fylla ykkur af sykri!

Afrakstur dagsins!

Jæja næturgestir á leiðinni, ætla að fara að taka til dýnur og sængur!

Eins og nýtt!

Hver hefur ekki lent í því að púðrið/sólarpúðrið/kinnaliturinn brotni? Alltaf er það jafn agalega sárt því maður hefur ekki endilega efni á því að kaupa nýtt. Stundum er þetta úr rándýru merki. 

Jæja ég lenti amk í því í sumar að kinnaliturinn minn brotnaði, ekki það að hann sé úr einhverju agalega dýru merki en mér fannst það samt leiðinlegt og nískupúkinn tímir sko alls ekki að kaupa nýjan kinnalit.

Sem betur fer var gott ráð ekki langt undan en ég mundi eftir að hafa lesið blogg um það hvernig svona mætti laga. Ég nýtti mér mátt google.is og svarið beið mín þar! Ætla að deila þessu með ykkur hérna, agalega einfalt, fljótlegt og þægilegt!

Þú þarft:

Brotið púður/sólarpúður/kinnalit

Spritt

1 blað eldhúspappír/klósettpappír

Eitthvað til að hræra með - ég notaði skaftið á pensli og þreif það svo eftir á.

Nr 1. - Mylja púðrið í ennþá minni agnir, svo það verði að dufti.

Nr. 2 - blanda spritti við og hræra vel saman.

Nr. 3 - Pressa með pappír svo það verði slétt.

Wholla!

Látið standa yfir nótt og þorna. Alveg eins og nýtt. Ég prófaði meira segja að nota þessa aðferð á sólarpúðrið mitt sem var í duftformi þegar ég keypti það og það er svo miklu betra að hafa það svona en sem duft. Núna er það ekkert að fara útum allt, er bara í dollunni og þyrlast ekki upp þegar ég opna dolluna!

Húrra fyrir internetinu!

Annars er ég að fara að prófa svolítið agalega spennandi með kvöldmatnum á eftir - ef það lukkast vel skal ég segja ykkur frá því, en ef þetta verður algjörlega mislukkað þá held ég því fyrir sjálfa mig!